رهایی از روزمره گی:

1-روزمره گی یا قلمرو تجربه ایمان به جاودانگیست و یا عرصه هلاکت و تجربه نابودی و افسرده گی .

2-هرلحظه در ذاتش برای انسان اهل معرفت و حال به مثابه تجربه و درک تمامیّت زندگی و کلّ حضور در جهان هستی است.

3-ولی برای انسان جاهل و غافل از خود ، نزدیک شدن به حال و قلب مثل نزدیکی به آستانه نابودی است بخصوص در تنهائی .

4- نزدیک شدن به حال و اکنونیّت همان نزدیکی به دل خویشتن است و آن حاصل دوری از ذهن و حافظه و اندیشه گری است و چشم فرو بستن بر محیط زیست مثل شرایطی که در مدیتیشن و یوگا پدید می آید . با استفاده از اذکار و اَسمای الهی این وضعیت روانی شدید تر پدید می آید . انجام این تمرینات برای نجات از غفلت و جنون و نسیان روزمره گی امری واجب است. که البتّه در اقامه صلوة اگر حقوقش اَدا شود و با معرفت باشد به بهترین و کاملترین وضعی میسر می آید .

5-برای رهایی از رکود و نسیان و ثقل روان در روزمره گی یا باید به درون رفت و به دل پناه برد که این همان عبودیّت و تقرّب الهی است ودر غیر این صورت ماجراجوئیها و بازیگریها و تفنّن رُخ می نمایند که عرصه از خود بیگانگی و نسیان خطرناکتری است که به جنون می رسد ...
کامل بخوانید :
https://www.khanjany.org/wp-content/uploads/2022/11/pdf/kotob/shabibakhoda.pdf